เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการ
อุณภูมิ ณ กรุงปักกิ่งลดลงเกือบเหยียบ 0 องศา ต้นไม้ทุกต้นทิ้งใบพร้อมต้อนรับกับอากาศเย็นยะเยือก ท้องฟ้าค่อนข้างหม่นหมอง มองไปทางไหนก็เจอแต่บรรยากาศสีเทาๆ
มันทำให้หัวใจหม่นหมองไปด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้...
ความคิดถึงมันหวนกลับมาอีกครั้ง...
จุนไคไม่ชอบคิดถึงใครมากๆ...โดยเฉพาะคนในกรอบรูปนั่น
เด็กหนุ่มวางปากกาที่กำลังวาดรูปสำหรับงานวิจัยลง สายตามองไปยังกรอบรูปที่วางไว้อยู่ข้างๆรูปครอบครัว
นิสิตหัวลูกชิ้นยืนยิ้มแป้นกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งในชุดชนเผ่าพร้อมกับยิ้มเล็กๆ ทั้งคู่กำลังกอดคอกันถ่ายรูป ต่างคนต่างชูสองนิ้ว
จุนไคหยิบกรอบรูปนั่นมา นิ้วโป้งบรรจงเกลี่ยลงบนใบหน้าของคนที่ยืนอยู่ข้างๆตัวเอง
"ฉันคิดถึงนายอีกแล้ว...หยางย่าง"
"ฉันคิดถึงนายจริงๆ เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก"
ความคิดถึงกำลังเกาะกุมหัวใจของผู้ชายที่ชื่อหวังจุนไค เมื่อก่อนเขาไม่รู้ว่าความคิดถึงใครสักคนมันเป็นอย่างไร คงคิดว่าเหมือนคิดถึงคนในครอบครัวละมั้ง แต่ตอนนี้ ความรู้สึกมันต่างกับที่เขาเคยคิดไว้มาก
อยากเจอ...อยากให้อยู่ใกล้ๆ...อยากเห็นลักยิ้มบุ๋มๆนั่น
หยดน้ำใสๆร่วงลงมาโดนนิ้วโป้งของเขา
หนึ่งหยด สองหยด สามหยด...
จุนไคกำลังร้องไห้...
คิดถึง...คิดถึงเหลือเกิน
"หยางย่าง ตอนนี้ฉันรักนายแล้วใช่มั้ย" จุนไคพูดกับคนในกรอบรูป ตอนนี้เขาสามารถตอบคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจมานับหลายเดือนได้แล้ว
หวังจุนไคกำลังมีความรัก
ความรักที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว...
และเกิดขึ้นกับ...คนที่อยู่ห่างไกล...
*ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงใหม่ของต้าเกอค่ะ เราไม่รู้ความหมายของเพลง แต่มือนี่แต่งฟิคไปแล้วค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ 😊*
อุณภูมิ ณ กรุงปักกิ่งลดลงเกือบเหยียบ 0 องศา ต้นไม้ทุกต้นทิ้งใบพร้อมต้อนรับกับอากาศเย็นยะเยือก ท้องฟ้าค่อนข้างหม่นหมอง มองไปทางไหนก็เจอแต่บรรยากาศสีเทาๆ
มันทำให้หัวใจหม่นหมองไปด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้...
ความคิดถึงมันหวนกลับมาอีกครั้ง...
จุนไคไม่ชอบคิดถึงใครมากๆ...โดยเฉพาะคนในกรอบรูปนั่น
เด็กหนุ่มวางปากกาที่กำลังวาดรูปสำหรับงานวิจัยลง สายตามองไปยังกรอบรูปที่วางไว้อยู่ข้างๆรูปครอบครัว
นิสิตหัวลูกชิ้นยืนยิ้มแป้นกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งในชุดชนเผ่าพร้อมกับยิ้มเล็กๆ ทั้งคู่กำลังกอดคอกันถ่ายรูป ต่างคนต่างชูสองนิ้ว
จุนไคหยิบกรอบรูปนั่นมา นิ้วโป้งบรรจงเกลี่ยลงบนใบหน้าของคนที่ยืนอยู่ข้างๆตัวเอง
"ฉันคิดถึงนายอีกแล้ว...หยางย่าง"
"ฉันคิดถึงนายจริงๆ เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก"
ความคิดถึงกำลังเกาะกุมหัวใจของผู้ชายที่ชื่อหวังจุนไค เมื่อก่อนเขาไม่รู้ว่าความคิดถึงใครสักคนมันเป็นอย่างไร คงคิดว่าเหมือนคิดถึงคนในครอบครัวละมั้ง แต่ตอนนี้ ความรู้สึกมันต่างกับที่เขาเคยคิดไว้มาก
อยากเจอ...อยากให้อยู่ใกล้ๆ...อยากเห็นลักยิ้มบุ๋มๆนั่น
หยดน้ำใสๆร่วงลงมาโดนนิ้วโป้งของเขา
หนึ่งหยด สองหยด สามหยด...
จุนไคกำลังร้องไห้...
คิดถึง...คิดถึงเหลือเกิน
"หยางย่าง ตอนนี้ฉันรักนายแล้วใช่มั้ย" จุนไคพูดกับคนในกรอบรูป ตอนนี้เขาสามารถตอบคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจมานับหลายเดือนได้แล้ว
หวังจุนไคกำลังมีความรัก
ความรักที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว...
และเกิดขึ้นกับ...คนที่อยู่ห่างไกล...
*ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงใหม่ของต้าเกอค่ะ เราไม่รู้ความหมายของเพลง แต่มือนี่แต่งฟิคไปแล้วค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ 😊*
