[Fic] #KaiQian - Drug for daily love ep.1

-1-

 

                                               

กริ๊งๆๆๆๆ

เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้น ผมลืมตาขึ้นมาทันที วันนี้ผมต้องตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะหมอนัดอีกแล้ว เบื่อจริงๆเลยเข้าโรงพยาบาลเนี่ย


ผ่านไปสองชั่วโมงกว่าจะถึงโรงพยาบาล ผมนั่งถอนหายใจไปร้อยครั้งอยู่บนรถบัส ที่ใช้เวลานานก็เพราะบ้านของผมอยู่ห่างจากตัวเมืองไปพอสมควร ออกเลียบไปทางชายฝั่งทะเลโน่นแหละครับ นานๆทีผมจะเข้าเมือง อย่างมากก็เดือนละสองครั้งคือมาส่งผลไม้กับมารับยา

ผมรีบเดินเข้าไปเอาเวชระเบียน แล้วก็รีบสาวเท้าขึ้นไปข้างบนเพื่อที่จะเอาคิวรอตรวจ เพราะคนมันเยอะครับ รีบๆทำได้ตรวจก่อน รับยาก่อน กลับบ้านก่อน


"อื้ม ระดับน้ำตาลในเลือดยังต่ำอยู่เลย แล้ววันนี้ก็ความดันสูงอีก ไปทำอะไรมาคะ"

อยากจะบอกว่าเขินพี่พยาบาลคนสวยข้างหน้าจะเป็นอะไรไหมครับคุณหมอ

"อ่อ ผมวิ่งขึ้นบันไดมาครับ" ผมตอบพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้คุณหมอ เธอส่ายหน้าพร้อมกับบ่นใส่ผมยาวเหยียดว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้ เพราะเดี๋ยวนู้นนี่นั่นบลาๆ ผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่เธอจะยื่นใบสั่งยาให้ผม

พอลงมาข้างล่าง ก็พบกับคนไข้จำนวนมหาศาลที่นั่งรอรับยา ผมนี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกสักรอบ

วันนี้จุนไคจะได้กลับบ้านกี่โมงครับ ให้ทาย 

บ่นไปมันก็ทำไม่ให้คิวของผมมันเลื่อนขึ้นมาหรอกครับ ว่าแล้วก็เดินเอาใบสั่งยาไปใส่ในตะกร้า นั่งรอ เล่นเกมส์แก้เบื่อไปเรื่อย

"H2109 เชิญรับยาที่ช่อง 2 ค่ะ"

ผ่านไป2ชั่วโมง เพิ่งถึงคิวผม อยากจะร้องไห้ TT

"คุณหวังจุนไคใช่ไหมครับ ขอดูบัตรประชาชนหน่อยครับ"

เหยดเข้ น่ารักกว่าพี่พยาบาลก็เภสัชกรนี่แหละครับ ให้ตายเถอะ ผมไม่เคยเห็นหน้าแสดงว่ามาใหม่แน่ๆ

"ขอบัตรผมไป ต้องเอาเบอร์โทรคุณมาแลกด้วยได้ไหมครับ เผื่อมีปัญหาเรื่องยาจะได้ปรึกษาคุณเภสัชไง"

น่ารักจนอดเต๊าะไม่ได้จริงๆเลยครับ งื้ออออ

"ขอบัตรหน่อยครับ ถ้าจะโทรหา ก็โทรเบอร์ที่อยู่ข้างถุงได้เลยนะครับ" คุณเภสัชเริ่มทำสีหน้าบึ้งตึง ที่จริงผมก็ไม่อยากกวนเค้าเท่าไหร่หรอก แต่เค้าน่ารักมากอ่ะครับบบบ

"อ่ะนี่บัตรผม ตัวจริงหล่อกว่าในรูปไหมครับ"

"เฮ้อม ครับ" สงสัยผมจะกวนเค้ามากไปแล้ว ท่าทางเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาละ ผมหยุดกวนแล้วมาดูป้ายชื่อที่หน้าอกดีกว่า

'อี้หยางเชียนซี'

คนอะไรมีชื่อตั้ง 4 พยางค์ แปลกจัง

"ตัวนี้กิน 3 เวลาหลังอาหารนะครับ แล้วนี่ตัวใหม่ กินก่อนนอน และห้ามลืมนะครับ เดี๋ยวรักษาไม่ได้ผล"

"รับทราบคร้าบบบ" ผมลากเสียงยาวตอบรับ คุณเภสัชถอนหายใจเล็กก่อนที่จะเอายาใส่ถุงแล้วยื่นให้ผม

คนป่วยเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยรอยยิ้มที่สดใสพร้อมกับทำปากมุบมิบๆท่องชื่อคุณเภสัชไปด้วย ใบหน้าของคุณหมอยาอี้หยางยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิดของผม ผมเริ่มชอบที่จะเข้าโรงพยาบาลแล้วล่ะ อยากจะมารับยาทุกวันเลย

ว่าแต่...คุณเภสัชคนนี้รับจ็อบตามร้านยาข้างนอกรึเปล่านะ

พอนึกคำถามขึ้นได้ก็อยากจะกลับไปถามสักนิดนึง

แต่ทว่าเวลานี้มันเป็นเวลาทำงานของเค้าล่ะสิ

ไม่กวนดีกว่า ถ้าพรหมลิขิตมีจริง เราก็คงได้เจอกันอีกเนอะ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อยู่ดีๆก็คิดถึงโรงพยาบาลขึ้นมาเฉย เพราะไปบ่อยมากๆค่ะ ฮ่าๆๆๆ ฟิคเรื่องนี้ให้บรรยากาศโรงพยาบาลรัฐบาลในของไทยค่ะ แต่ไรท์ไม่ได้มีแรงบันดาลใจจากคุณเภสัชหล่อๆๆเลยนะคะ ชอบส่องคุณหมอมากกว่าค่ะ แอร้ยยยย ขอบคุณที่เข้ามากดอ่านนะคะ มีมาต่อแน่นอนค่า ติชมได้ที่ #DrugdailyKQ นะคะ ^^