-4-
Junkai’s part
“อี้ หยาง เชียน ซี อี้ หยาง
เชียน ซี อี้ หยาง เชียน ซี”
ผมนั่งนับเมล็ดพันธุ์ส้มตามจำนวนพยางค์ชื่อของคุณเภสัชกร ผมนั่งนับในใจนะครับ
ถ้านับออกเสียงเจ้าจวิ้นหลินมันต้องแซวผมจนเขินม้วนแน่ๆ
เป็นเอามากนะหวังจวิ้นข่าย ฮือออ
ก็ชอบอ่าครับบบ
เดี๋ยวค่อยคิดถึงสิ ทำงาน !!!
“เฮียจะให้มานั่งเมล็ดส้มทำไมอ่ะ
แปลงเก่ายังไม่ทันออกลูกเลย”
“ฉันจะเอาไปแจกลุงๆป้าๆแถวนี้
จะได้มีส้มอร่อยๆไว้กินตลอดปีไง” เด็กจวิ้นหลินหันมาถามผม ผมตั้งใจไว้แล้วว่า
ถ้าส้มพันธุ์ใหม่ของผมออกลูกมาแล้วมีรสชาติดี ผมจะแบ่งลุงๆป้าๆให้เอาไปปลูกทานกัน
หรือจะไปปลูกขายก็ได้นะ ผมไม่ว่าเลย เป็นการดีด้วยซ้ำ
ทำให้พันธุ์ส้มของผมมีชื่อเสียงมากขึ้น หมู่บ้านของพวกเราจะได้มีรายได้มากขึ้น
ผมปรับปรุงพันธุ์ส้มจนได้ส้มพันธุ์ใหม่ที่มีรสชาติหวานแล้วก็หอมมากๆ
ผมทำการเอาเกสรของพันธุ์นั้นพันธุ์นี้มาผสมกันไปเรื่อยๆ
จนในที่สุดก็ได้ส้มในแบบที่ผมต้องการ ณ เวลานั้นผมดีใจมากๆ มีความรู้สึกภูมิใจว่า my mission is fully complete again J (อินเตอร์ตามประสาเด็กนอกอ่ะครับ คริๆๆๆ)
เอ้อ ผมลืมบอกไปเลยว่าที่ผมเป็นเด็กนอกเนี่ย ผมไม่ได้เรียนจบที่จีนนะครับ ผมเรียนจบจากอเมริกาโดยทุนรัฐบาล ผมไปเรียนที่ University of North Carolina ที่ Faculty of Economics (คณะเศรษฐศาสตร์) สาขา Financial Economics (เศรษฐศาสตร์การเงิน) ครับ ถ้าถามว่าทำไมถึงเลือกเรียนพวกเรื่องเงินๆทองๆ ผมตอบได้อย่างเดียวเลยครับ ว่าผมชอบนับตัง โดยเฉพาะแบงก์ 100 หยวนครับ ชอบมาก ว่าแล้วก็คันนิ้วยิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
“โหย เฮียโคตรหล่อ”
เจ้าน้องชายเอามือมาต่อยแขนผมเหมือนเป็นการชม
“ของแบบนี้มันแน่อยู่แล้วว่ะ”
ผมทำท่าเก๊กหล่อใส่น้องมัน เด็กจวิ้นหลินก็ทำหน้าเอือมใส่ผม again ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากที่บรรจุเมล็ดพันธุ์ใส่ถุงแล้วนำไปให้ลุงๆป้าๆละแวกบ้านเสร็จเรียบร้อย
ผมก็ต้องมานั่งตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายของฟาร์ม
หวังจวิ้นข่ายนี่อีเวนท์แน่นยิ่งกว่าอู๋อี้ฝานเกอซะอีก รู้ไว้ซะด้วย ฮ่าๆๆ
สรุปความรู้ทางเศรษฐศาสตร์ที่เรียนมาแทบไม่ได้ใช้ นอกจากนิยามของการใช้ทรัพยากรที่มีจำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุด
แค่นั้นเองครับ ก่อนที่จะตรวจบัญชี
ผมก็อยากเห็นหน้าคุณเภสัชให้ชื่นใจ จะขับรถไปหาถึงในเมืองก็กระไรอยู่
เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว
ทำไงดี ทำไงดี
ทำดีครับบบบบบบบบบ
‘สุ่มไอดีวีแชทสิ’ จู่ๆก็มีความคิดๆหนึ่งลอยเข้ามาในสมองของผม สุ่มไอดีวีแชทหรอ
เฮ้ยเข้าท่าแฮะ ลองดูดีกว่า
ผมหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาเขียนชื่อของคุณเภสัชเป็นพินอิน แล้วลอง search ดู
‘yiyangqianxi’
ติ้งหน่องๆ
เฮ้ย
ชีวิตนี่มันง่ายขนาดนี้เลยหรอครับ ผมแค่ search ชื่อเขาดูเล่นๆแค่ครั้งเดียว ผมก็เจอวีแชทเขาแล้วอ่ะ
เห็นขรึมๆแบบนี้นึกว่าชีวิตจะซับซ้อน ที่ไหนได้ ฮือออ
ได้วีแชทมาโดยที่ไม่ต้องขอเขาเลย ดีจริงๆเลยครับ
กดแอดไปสิรออะไร ฮ่าๆๆๆๆ
เขาต้องตกใจแน่เลยครับว่าผมหาไอดีเขาเจอได้ยังไง
ก็แหม่ ตั้งให้เดาง่ายซะขนาดนี้
ทักทายซะหน่อยดีกว่า...บัญชงบัญชีไว้ตรวจพรุ่งนี้ละกัน
มานั่งเฝ้าแชทคุณเภสัชดีกว่า ตื่นเต้นดี
จวิ้นข่าย : “สวัสดีครับ”
ผมพิมพ์เสร็จ
มือก็ค้างอยู่ที่ปุ่ม send จะส่งดีไหม
แหม ทำเป็นกลัว จะมากลัวอะไรอีกจวิ้นข่าย กดแอดยังกดได้ ทำไมกด send ละกดไม่ได้
ตึ๊ก
ส่งไปแล้ว...คราวนี้ก็มารอคุณเภสัชตอบกันครับ
2 ชั่วโมงผ่านไป...
ผมนอนรอบนเตียงจนเผลอหลับไปตื่นหนึ่ง
หยิบมือถือขึ้นมาดู ก็เห็นแจ้งเตือนวีแชทว่ามี 1 ข้อความที่ยังไม่อ่าน
ต้องเป็นคุณเภสัชแน่ๆ !!
ผมรีบเปิดอ่านทันที
แล้วก็พบว่า...
“เรียนสมาชิกสหกรณ์การเกษตรทุกท่าน
วันนี้ทางสหกรณ์มีข่าวมาประชาสัมพันธ์ให้สมาชิกทุกคนทราบ....”
“โว้ยยยย
ประกาศตอนนี้หาพระแสงเลเซอร์อะไรรรรร !!!!”
ประกาศข่าวอะไรตอนสองทุ่มวะ
ผมอ่านข้อความแล้วแทบเขวี้ยงมือถือทิ้ง ทำไมไม่ประกาศตอนบ่ายๆ ตอนที่คนเขากำลังเลิกงาน
กำลังกลับบ้าน มาประกาศข่าวตอนจะสี่ทุ่ม วันไหนผมเข้าเมืองจะไปบ่นหัวหน้าสักหน่อย ทำงานประสาอะไรเนี่ยแย่จริงๆ
อารมณ์เสียวีแชทสหกรณ์แล้วก็ต้องมาอารมณ์ดิ่งกับวีแชทของคุณเภสัช
ผมส่งไป 4 ชั่วโมงแล้วยังไม่มีวี่แววว่าจะตอบกลับเลย
ผมกดเข้าไปดูในแชทแล้วถอนหายใจเล็กๆ สงสัยเขาคงไม่อยากตอบเราจริงๆแหละ ผมก็เลยวางมือถือแล้วไปอาบน้ำเตรียมตัวจะเข้านอน
ทั้งๆที่เพิ่งเผลอหลับไป ฮ่าๆ
และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างผม
ผมกดเข้าไปดูแชทที่พิมพ์ทิ้งไว้ก่อนนอน ผมเห็นตรงข้างบนแชทมันกำลังขึ้นว่ากำลังพิมพ์ จากแววตาแมวหงอยของผมกลับกลายเป็นแววตาที่สดใสขึ้นทันใด ใจเริ่มเต้นรัวๆขึ้น
คุณเภสัชจะตอบแชทโผ้มมมมมมมมมม
เชียนซี : “คุณหาไอดีผมเจอได้ไงครับ”
ว่าแล้วยังไงก็ต้องถามแบบนี้
และเขาคงจะจำหน้าผมได้ด้วย ฮืออออออออ ดีใจ อย่างน้อยเขาก็ตอบผม ไม่เมินผม
ฮือออออออ
จวิ้นข่าย : “ก็เดาจากพินอินของชื่อคุณไงครับ ง่ายจะตาย^^”
เชียนซี : “อ้าวหรอ ฉลาดนี่
แต่เรายังไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการเลย แอดมาสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้
ผมขออนุญาตบล็อกนะครับ”
เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิ อะไรมันจะไวขนาดนั้นคุณเภสัช
ผมมาดี จะมาบล็อกทำไม แต่ผมก็เข้าใจนะครับว่าคนแปลกหน้าแอดมามันไม่น่าไว้ใจ
แต่เราก็เคยเจอกันแล้วนี่นา ทำไมต้องคิดว่ายังไม่รู้จักกัน
อย่างน้อยก็รู้จักในฐานะเภสัชกรกับคนไข้นะ
จวิ้นข่าย : “เดี๋ยวสิครับคุณเภสัช ผมมีเจตนาดีนะครับ
อย่าบล็อกผมเลย ผมขอล่ะ” ผมรีบพิมพ์ส่งเขาไป ผมลุกขึ้นนั่งรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
เชียนซี : “รู้ได้ไงว่าคุณมีเจตนาดี” เออ นั่นสินะ ผมจะพิสูจน์ให้เขาเห็นได้ไงว่าผมมาดี
ผมนั่งคิดอยู่สักพัก
ก็เหลือบไปเห็นกรอบรูปถ่ายวันที่ผมรับปริญญาที่อเมริกาวางอยู่บนโต๊ะทำงาน
ผมรีบเอามันมาแล้วถ่ายรูปให้คุณเภสัชดูเป็นเครื่องยืนยันว่าผมไม่ได้เป็นคนไร้สาระขนาดนั้น ผมเรียนจบจากเมกาเลยนะเหวยยยย
จวิ้นข่าย : [Sent Photo]
คนตรงกลางคือผมเองครับ
ผมเรียนจบเศรษฐศาสตร์ สาขาเศรษฐศาสตร์การเงินจาก University of North
Carolina, USA พอดีได้ทุนรัฐบาลไปเรียนอ่ะครับ
สิ่งที่ผมยืนยันได้น่าเชื่อถือมากที่สุดก็คือการศึกษาของผมนี่แหละครับ
คงไม่มีอะไรที่ดีไปกว่านี้แล้ว หลังจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณเภสัชแล้วครับว่าจะคิดกับผมยังไง
เชียนซี : “อืม ก็ดูเชื่อถือได้นะครับ
แล้วตอนนี้คุณทำงานอะไรล่ะ” ก็ดูเชื่อถือได้อีกหรอก
หลักฐานมันยังไม่แน่นพอรึไงครับคุณ
จวิ้นข่าย : “ผมทำฟาร์ม ทำการเกษตรพืชไร่ พืชสวนอยู่ที่แถวซาจึโข่วครับ
อยู่ติดภูเขาเลย” อยากจะพิมพ์ไปว่า ว่างๆมาเที่ยวบ้านผมก็ได้ครับ แต่ก็นะ
เพิ่งเริ่มคุยกันเอง เดี๋ยวๆ เขายังไม่ไว้ใจแกเลยนะจวิ้นข่าย
ใช้คำว่าเพิ่งเริ่มคุยเหมือนคนกำลังจีบกันได้ไง บ้าบอออ
เชียนซี : “อ้าวทำไมถึงไปทำสวนล่ะครับ ไม่ได้ทำงานที่แบงก์ชาติหรอ
จบตั้งอเมริกา”
จวิ้นข่าย : “ผมลองทำแล้วครับ งานออฟฟิศมันไม่ใช่สไตล์ของผมเลย
ผมไม่ชอบ เลยทำงานไปได้สักพัก เก็บเงินก้อนหนึ่งเอามาซื้อที่ทำสวน พาป๊า ม๊า
แล้วก็น้องชายมาอยู่ด้วย ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะครับ^^”
เอ้า
พิมพ์ไปยิ้มไป ยิ้มจนแก้มจะปริออกมาเป็นรูปส้มแล้ว
เชียนซี : “ดีจังเลยครับ” ดีสิครับ คุณเภสัชเนี่ยดีจังเลย
ฮือออออ
จวิ้นข่าย : “แล้วผมดูเชื่อถือได้รึยังครับ”
เชียนซี : “ยังครับ ผมเจอคุณแค่สองครั้งเอง จะไว้ใจได้ยังไง
ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ”
จวิ้นข่าย : “ฝันดีนะครับ”
บอกฝันดีผมสักนิดนึงก็ดีนะครับ...
และเขาก็จบบทสนทนาเพียงเท่านี้....
เฮ้อ ไม่ไว้ใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไรครับ
แต่ต่อไปผมก็จะหาวิธีมาทำให้คุณเภสัชไว้ใจให้ได้ และก็ต้องหาวิธีมัดใจให้อยู่หมัดอีก
โง้ยยย ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ
Qianxi’s
part
หลังจากที่ผมทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน
ในที่สุด 4 ทุ่มผมก็ได้พักสักที
แต่เอ๊ะ วันนี้มีคนทักวีแชทมาด้วยแฮะ ใครหนอ เดอะแก๊งเภสัชโฉดแห่งเป่ยต้ารึเปล่านะ
เฮ้ย
ไม่ใช่เพื่อนผมแฮะ แชทกลุ่มนี่เงียบกริบเป็นป่าช้า ผมเปิดดูแชทคนที่ทักมาผมก็เห็นรูปโปรไฟล์เป็นรูปคนไข้กวนประสาทเมื่อวันก่อน
ผมกดเข้าไปอ่านก็พบว่าเป็นคำทักทายธรรมดา แต่ผมก็ไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี
เพราะคนนี้ชอบทำตัวแปลกๆอยู่ด้วย
ไอดีวีแชทเรามันหาง่ายขนาดนั้นแลยหรอ...?
ผมตอบกลับไปว่าเขาคือคนแปลกหน้า
ผมขออนุญาตบล็อกเขา แต่เขาบอกว่าเขามีเจตนาดี ผมขอหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ใจ
เขาจึงส่งรูปภาพที่ถ่ายวันที่เขารับปริญญา สวมชุดครุยสีฟ้าอ่อนยืนกับเพื่อนๆฝรั่งมังค่า ถือใบปริญญา ยิ้มจนเขี้ยวจะมาข่วนเลนส์กล้องอยู่แล้ว
เขาบอกว่าเรียนจบจากอเมริกา
ได้ทุนจากรัฐบาล ดูจากรูปถ่ายนั้นเขาก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งนะ ไม่น่ามีพิษมีภัย ผมอ่านข้อความที่เขาตอบคำถามของผม
ก็ดูโอเคนะ ไม่น่ากลัวอะไร แต่ก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดี
จวิ้นข่าย : “แล้วผมดูเชื่อถือได้รึยังครับ” แค่นี้มันจะไปพอเหรอ จะให้ผมไว้ใจคนที่มากวนโอ้ยตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกได้ไง !!
เชียนซี : “ยังครับ ผมเจอคุณแค่สองครั้งเอง จะไว้ใจได้ยังไง
ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ฝันด---”
เฮ้ยๆๆ
จะพิมพ์คำว่าฝันดีไม่ได้นะ !! นิสัยที่ชอบพิมพ์คำว่าฝันดีก่อนจบบทสนทนาใช้กับทุกคนได้ ยกเว้นคนกวนประสาทคนนี้ !!
ผมรีบลบคำว่าฝันดีออก
แล้วค่อยส่งกลับไป ถ้าผมพิมพ์คำว่าฝันดีส่งไป คนกวนประสาทคนนั้นจะต้องได้ใจแน่ๆ ผมจึงตัดสินใจจบบทสนทนาเพียงเท่านี้
ไม่อยากจะยืดเยื้อ อยากรู้จริงๆ ว่าคนที่ชื่อจวิ้นข่ายอะไรเนี่ย
จะมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ผมจะคอยดูต่อไปเรื่อยๆ คนคนนี้คงจะจะมีหยุดเพียงเท่านี้หรอก
ผมก็ยังใจดีนะที่ไม่บล็อก แต่ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ผมกดบล็อกแน่นอนพูดเลย
เฮ้อ ทำไมอี้หยางเชียนซีต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ
ปวดหัวกับงานไม่พอ
ยังจะมาเจอคนปั่นประสาทอีก
นอนเถอะครับ
พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าอีก
ฝันดีครับทุกคน
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk : ตอนแรกไรท์คิดว่าช่วงนี้คงจะไม่ว่างมาอัพฟิคแล้วเชียว เพราะก่อนหน้านี้ไรท์นัดทำงานกับเพื่อนนอกสถานที่ไว้ แต่ตอนนี้งานเสร็จหมดแล้ว ไรท์ก็เลยมีเวลาว่างนิดหน่อยก่อนที่จะมารบกับสมรภูมิไฟนอลที่กำลังจะมาถึง ฮ่าๆๆๆ คราวนี้จู่ๆคุณชาวสวนจวิ้นข่ายก็ลองเอาพินอินชื่อของคุณเภสัชอี้หยางเชียนซีมาหาไอดีวีแชท แล้วก็ทำสำเร็จด้วย นี่มันสวรรค์ส่งให้มาเป็นคู่กันหรือยังไงคะ ฮ่าๆๆๆ แต่คุณเภสัชยังไม่ใจอ่อนง่ายๆหรอก มาลุ้นกันว่าคุณชาวสวนจะทำให้คุณเภสัชกรไว้ใจได้หรือไม่ พูดซะยาวเลยโอ้ยยย ติชมกันได้ในแท็ก #DrugdailyKQ นะค้าา :) ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ
น่ารักมากว้อยยยยยย ตอนนี้สนุกอ่ะ เริ่มตื่นเต้น
ตอบลบ